ne içersiniz? diye sordu hostes. kahve lütfen dedim. süt ve şeker? dedi. hayır, teşekkürler, dedim. buyrun, dedi, afiyet olsun. sağolun dedim, çok merci... kitabıma döndüm, şöyle yazıyordu, kendimle buluşmaya gidiyorum, içimdeki ayaklanmayı orada bastıracağım. dinleneceğim, sessiz, insansız bir ortamda oturup ayaklarımı uzatacağım ve gözlerimi kapatıp müzik dinleyeceğim. Kalkıp yemek bile yemeyeceğim (ama bir şeyler içerim), uykum gelince oracıkta uyuyuvereceğim. dinleneceğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder