sabahın beş buçuğunda. zangııırrr. nasıl da üyümek ister bu küçük. b'yi unutmadım, no merak. büyümek değil, üyümek çünki. uykuya devam. 12 yaşındaki kemikleğrim uykuda usul usul, belki karıncaların falan duyacağı bir garç garç sesiyle büyürken... nasıl da kıııııış. zangııııır. uyumak istiyorum, daha sadece çocuğum ve iki kat çorabın altındaki kaval kemiklerim yemin ederim acıyo, havadan. sızlıyo, sovuktan.
serviste bir ben. ilk beni almış. hava daha aydınlanmamış. sonra o kızı almaya gidiyoruz. önce apartmanın ışığı yanıyo, sonra o kız ve annesi görünüyo merdivenlerden. uyku mahmuru annesi, kızı cin gibi. uyku mahmuresi annesinin pembe sabahlığı, çiçekli terlikleri... allajım, başkasının annesini sabah beş buçukta görünce, üzerindeki önceki geceden kalma kızartma kokusunu duyar gibi olunca afallamayacak kadar büyük değilim. ciğerim daha 12 yaşında ve tabii ki kollarım da. ama kafam önce çıktığına göre, o benden beş saniye büyük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder