duvar yıkılınca...

vanilyalı kola: doğuda yok.
fotoğraf: elif türkölmez, neukölln

biz de yıkıldık. annem permalı, kalçalı ve en az üç çocuklu gün arkadaşlarına patates salatası ve peynirli tepsi böreği yerine amerikan salatası ve milföy böreği vermeye başladı. kadınlardan bazıları bu değişimi yadırgadı. amerikan salatasını 'kusmuk gibi', milföy böreğini de yağlı bulanlar oldu. annem yılmadı. şimdi brokoli salatasını bile permalı, artık daha büyük kalçalı ve torunlu kadınlara beğendiriyor.
duvarı yıktılar. parçalarını hediyelik eşya dükkanlarında beş euro'dan satıyorlar. doğuda işsizlik oranı hâlâ daha fazla. doğuda insanlar hala demode montlar giyip saçlarını aslan başı modeli kestiriyor. doğudaki marketlerde en çok ekmek ve patates satılıyor. doğuda, metroda kimse birbirine gülümsemiyor. doğu fakir ve çok yorgun.
doğudayım. karl marx strasse'de. babannemle konuşuyorum. ağlıyoruz karşılıklı. mantar toplamış. eve gelmiş. güneş batmış. ikimiz de doğudayız ve aramızdaki dağlara, yollara, mutfak dolaplarına, kedilere, ağlayan bebeklere, konserve kavanozlarına, ayçiçek yağı tenekelerine, yorganlara, bira şişelerine, rüzgarda kurumaya bırakılmış çamaşırlara, gecenin içinden tehlike koklayan burnu havada köpeklere rağmen sesimizi duyabildiğimiz için şaşkın ve çok mutluyuz.
bence duvar yıkılınca biz de yıkıldık.
artık hiçbir şeyi anlamıyoruz.